Πρακτική Θεολογία, Ιατρός Φιλοσοφίας

Ο σκοπός του προγράμματος διδακτορικού τίτλου στην πρακτική θεολογία είναι να ανακαλύψει και να επεκτείνει τις γνώσεις και να ενισχύσει τη διδακτική ικανότητα στην πρακτική θεολογία. Η πρακτική θεολογία είναι η θεολογικά τοποθετημένη, διεπιστημονική μελέτη των πρακτικών των θρησκευτικών κοινοτήτων και των παραδόσεων και των κοινωνικών πλαισίων που διαμορφώνουν και προκαλούν αυτές τις πρακτικές. Οι πρακτικές κάθε θρησκευτικής κοινότητας διατηρούν και μεταμορφώνουν αυτήν την κοινότητα ενσωματώνοντας τις κοινές αξίες της και εφαρμόζοντας τις θεμελιώδεις αφηγήσεις της. Παραδείγματα τέτοιων πρακτικών περιλαμβάνουν λειτουργικές τελετές. πράξεις εξυπηρέτησης, δικαιοσύνης και συμπόνιας · πρακτικές ανατροφής, εκπαίδευσης και σχηματισμού, καθώς και μετάδοση της παράδοσης μιας κοινότητας σε άλλους σε νέα πολιτιστικά και κοινωνικά πλαίσια. Οι θρησκευτικές πρακτικές εμφανίζονται σε όλες τις παραδόσεις της πίστης, αν και με τις μοναδικές ιστορίες και τα θεσμικά τους περιβάλλοντα και τα διακριτικά ιερά κείμενα, τελετές, σύμβολα και θεολογικές αντιλήψεις τους.

Το διδακτορικό πρόγραμμα στην πρακτική θεολογία στη Boston University School of Theology , ενώ τοποθετήθηκε ως θεολογική μελέτη χριστιανικών πρακτικών σχετικά με τα κείμενα, τις ιδέες, την ιστορία και τους θεσμούς της συγκεκριμένης παράδοσης στις διάφορες εκδηλώσεις του, ενθαρρύνει τη συγκριτική μελέτη αυτών των πρακτικών με άλλες θρησκευτικές παραδόσεις και από την άποψη των γνωστικών επιστημών και μεθοδολογιών όπως η ιστορία, η κοινωνιολογία, η ψυχολογία, η πολιτιστική ανθρωπολογία, η τελετουργική θεωρία, η φιλοσοφία και η ηθική. Όπως συμβαίνει με όλα τα προγράμματα σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, οι φοιτητές δεν χρειάζεται να αναγνωριστούν ως οπαδοί του Χριστιανισμού ή οποιασδήποτε θρησκευτικής παράδοσης για να συμμετάσχουν σε αυτήν τη μελέτη.

Κατά τη μελέτη των πρακτικών των θρησκευτικών κοινοτήτων, το διδακτορικό πρόγραμμα στην πρακτική θεολογία έχει σχεδιαστεί για να προετοιμάσει τους μαθητές να κατανοήσουν και να αξιολογήσουν τη σύγχρονη κατάσταση, να αναλογιστούν ιστορικά και συστηματικά την ενσωματωμένη μαρτυρία της πίστης της εκκλησίας και να αναπτύξουν πιστές και αποτελεσματικές στρατηγικές για τη χριστιανική πρακτική. Ενώ έχει μια κοινή δομή και ένα εκκλησιολογικό κέντρο, αυτή η προετοιμασία δίνει έμφαση στην ιδιαιτερότητα του πλαισίου. Απαιτεί μια διαφορετική εστίαση που απαιτεί σταθερές διεπιστημονικές δεξιότητες και ένα πολύ ολοκληρωμένο πνεύμα. Οι πρωταρχικοί διεπιστημονικοί εταίροι και η μεθοδολογική προσέγγιση στη μελέτη των θρησκευτικών πρακτικών θα πρέπει να επιλεγούν σε σχέση με την ιδιαιτερότητα των εν λόγω πρακτικών και να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα. Ταυτόχρονα, υπάρχουν κοινές εργασίες για τις οποίες το διδακτορικό πρόγραμμα προετοιμάζει κάθε μαθητή.

Πρώτον, οι μαθητές πρέπει να είναι σε θέση να παρέχουν μια παχιά περιγραφή, ανάλυση και ερμηνεία των πρακτικών. Ο μεμονωμένος μαθητής θα προσεγγίσει συνήθως αυτήν την περιγραφή κυρίως μέσα από μια συγκεκριμένη πειθαρχία (ως ιστορικός ή ως κοινωνιολόγος, για παράδειγμα). Επομένως, ο μαθητής πρέπει να γίνει συνομιλητής με μια συγκεκριμένη γλώσσα και μέθοδο έρευνας. Ωστόσο, η μελέτη της πρακτικής θεολογίας απαιτεί ισχυρές διεπιστημονικές δεξιότητες και ένα πολύ ολοκληρωμένο πνεύμα. Η θεολογική κατανόηση των πρακτικών στο πλαίσιο τους δεν είναι μόνο μια εμπειρική ή ιστορική επιστήμη, αλλά ξεκινά από μια ερμηνευτικά καθορισμένη κατάσταση και χρησιμοποιεί ερμηνευτικές δεξιότητες που φέρνουν στο φως την έννοια των ανθρώπινων ενεργειών, καθιστώντας δυνατές τις «αναγνώσεις» πλούσιας υφής τους.

Δεύτερον, οι μαθητές στην πρακτική θεολογία πρέπει να συμμετέχουν σε κριτική και συγκριτική θεολογική αντανάκλαση. Η πειθαρχία της πρακτικής θεολογίας κινείται πέρα από μια αρχική και πιο περιγραφική στιγμή προς το συνεχιζόμενο δημιουργικό καθήκον της εκ νέου φαντασίας και μεταμόρφωσης της πρακτικής. Με αυτόν τον τρόπο, η πειθαρχία απαιτεί από όλους τους φοιτητές διδακτορικής ικανότητας να σκέφτονται συστηματικά και ιστορικά για τις πεποιθήσεις και τις πρακτικές της χριστιανικής πίστης και να υποβάλλουν ερωτήσεις και να διατυπώνουν κρίσεις σχετικά με τα κοινά οράματα της καλοσύνης, της ομορφιάς και της αλήθειας που περιέχονται στα ιερά κείμενα , τελετουργίες και πρότυπα της κοινότητας αυτής της παράδοσης, πάντα σε συνομιλία με άλλες θρησκευτικές και κοσμικές παραδόσεις. Με αυτόν τον τρόπο, η πρακτική θεολογική έρευνα δεν περιορίζεται ποτέ σε απλή περιγραφή, αφενός, ή συνθηκολόγηση σε πρακτικά ζητήματα, θεσμική αδράνεια και δυνάμεις συμφραζομένων, αφετέρου.

Τρίτον, το διδακτορικό πρόγραμμα στην πρακτική θεολογία θα προετοιμάσει τους μαθητές να αναπτύξουν στρατηγικές με βάση τα συμφραζόμενα για τη διατήρηση και τον μετασχηματισμό της πρακτικής σε στενή σχέση με τις θεσμικές ανάγκες των κοινοτήτων πίστης και τη βιωμένη θρησκευτική εμπειρία των ανθρώπων στο κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό τους περιβάλλον. Σε αυτό το έργο, οι μαθητές θα πρέπει επίσης να ξεκινήσουν διάλογο με μια σειρά πειθαρχικών εταίρων, όπως οι τέχνες της μουσικής και της ρητορικής ή οι επιστήμες της εκπαίδευσης, της οργανωτικής διαχείρισης και της επικοινωνίας. Αυτή η προσέγγιση στην πρακτική θεολογία διαφέρει από εκείνες που την θεωρούν ως πρόγραμμα σπουδών που έχει σχεδιαστεί για να προετοιμάσει χριστιανούς υπουργούς ή ως συλλογή μαθημάτων επαγγελματικών δεξιοτήτων, εστιάζοντας στην ολοκληρωμένη ερμηνεία μιας θρησκευτικής παράδοσης, των προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτή η παράδοση και των ρόλων παίζεται από όλους τους κλάδους της θεολογικής εκπαίδευσης καθώς και από τις διάφορες τέχνες και τις επιστήμες για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Δεύτερον, αυτή η προσέγγιση διαφέρει από τις αντιλήψεις θεολογικής εκπαίδευσης που χωρίζουν τους κλάδους σε κλασικές που αποτελούν ουσιαστικό πυρήνα και στη συνέχεια πρακτικούς κλάδους ως απλώς «εφαρμογή» του πυρήνα. Στο διδακτορικό πρόγραμμα στη Boston University School of Theology , η πρακτική είναι η εφαρμογή και η πηγή πηγών θεολογικών κανόνων. Τρίτον, ενώ αυτή η προσέγγιση στην πρακτική θεολογία θα περιλαμβάνει τη μελέτη πρακτικών που ονομάζεται παραδοσιακά «ποιμενική θεολογία» (επικεντρώνεται στην ηγεσία των λειτουργιών και των τελετουργιών, του κηρύγματος, του ευαγγελισμού, της θρησκευτικής εκπαίδευσης και του σχηματισμού, της κοινωνικής δράσης και της προσέγγισης, της οικοδόμησης της κοινότητας και της οργάνωσης ), εδώ ο πράκτορας της πρακτικής είναι η ίδια η πίστη κοινότητα, όχι μόνο ή κυρίως ιερέας ή κληρικός. Το προτεινόμενο πρόγραμμα, επομένως, επεκτείνει το παλαιότερο «κληρικό» παράδειγμα πρακτικής θεολογίας.